Yazar arşivleri: turkiyeninortulugercegi

Yıl 2013, 28 Şubat’ın çok ilerisinde bir tarih olsa da, maruz kaldığım olaylar bu süreci hala devam ettirmek isteyen insanlarla karşılaştırmıştı. Metropol bir kentin, en gözde üniversitelerinden birinde okumaya başlamıştım. Akademisyen olma hayalleri ile üniversiteye başlamış, derslerime sıkı çalışıyordum. Günlerden bir gün, girdiğim bir sınavdan sınıfta en yüksek puanı almıştım. Hocamız sınav sonucunun kime ait““Akademisyen olma hayalleri ile üniversiteye başlamış”” yazısının devamını oku

Çicekleri seyrediyorum rektörlük binasında.Nasıl da dalıp gitmişim, yeşile ve yeşilin vaat ettiklerine…Kuş seslerini şimdi duydum duyacağım derken.Bir ses uçuruyor tüm kuşlarımı…Geriye kalan kanat çırpışları sadece.“Kimlik numaranız lütfen!” diyorgörevli bir bayan. Kendine bile yabancı bir ses ile.Kimlik numaram olmasahiçbir anlamı yok gözlerimin ellerimin,ben diye taşıdığım bana dairliklerimin.-Burada ne yapmaktasınız?-Çicekleri seyrediyorum.ŞaşırıyorO kadar uzun zaman olmuş ki,çiçek açmayalı“Çiçek Koklama Yasağı” yazısının devamını oku

Evden telaşla çıkıyorum, üniversitenin kapanmasına saatler kalmış, oyalanmadan hızlı adım gidiyorum.Aslında bu saatte öğrenciler üniversiteden çıkıp şehre dağılırlar.Bense şu durumda tersine bir hareket yapıyorum.Güzel bir yaz akşamı, sokaklar şen öğrenci sesleri ile daha da şenleniyor.Kafelerin önündeki masalarda gençler oturmuş, sesli sesli konuşup şakaşılaşıyorlar.Günün stresi bitmiş, gecenin dinginliği başlamış. Üniversitenin bahçesindeki havuzun kenarında biraz oturup, suyun“Buna Gerçekten Değdi” yazısının devamını oku

Merhaba ben 1998 Sonbaharı’nda üniversiteye ilk adımımı attım. Şubat sancılarının doğumu bu döneme denk gelmişti… Birkaç ay okula alışma sürecimiz geçmişti ki dönüp duran fırtına bizi de vurdu. Bir pazartesi sabahı Göztepe Kampüsü’nün önünde RoboCop polisler etten duvarı örmüştü. Duyumlar alıyorduk ama o anı yaşamak hayatımın unutamadığım yaralarından birini açtı ve hiç kapanmadı… Hala burnumun““Tekrar etmesi imkansız değil”” yazısının devamını oku

1998 yılında lise son sınıftaydım. Okullar üzerinde askeri helikopterler, oturma eylemi yapan öğrencilere joplar, üzerine polis yatmış boylu boyunca yerde uzanan bu durumdansa ölmeyi tercih edecek şekilde ağlayan üniversite öğrencisi ablalar, ağzı yüzü kan içinde abiler… Üniversitede başörtü üzerine peruk taktık. Üniversitede televizyoncuları çağırıp “şu şebekleri çekin” diyen hocalarla mücadele ettik. Psikolojim bozuldu psikologa gittim.““O zaman İran’a gideceksin”” yazısının devamını oku

Yıl 2006…Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi’nde İlahiyat okuyordum. Bir sınava Yıldız Teknik Üniversitesi’nde girmiştim. Tabii sınavda saçın açık olması şartı var, sınavdan önce bu şartlar yazılı ve sözlü olarak bildiriliyor. Sınav bitti. Sınav salonundan çıktım. Koridorda yürüyorum, başımı kapüşonla kapattım. Arkamdan sert bir kadın sesi çığlık atar gibi seslendi “Aç başını yoksa sınavın iptal edilir”. Çıktığım““Aç başını“” yazısının devamını oku

1998-2001 yılları arasında İmam Hatip Lisesi öğrencisiydim. O yıllarda zor da olsa örtüsünü açmadan lise mezunu olan şanslı kişilerdendim. Ama iş üniversite okumaya gelince bütün hayallerimi rafa kaldırmıştım. 9. sınıftan itibaren harıl harıl çalıştığım dersaneye gittiğim halde üniversite sınavına başımı açmamak için girmemiştim. O günlerden birinde akrabalarımızdan biri arkamdan “O zaten okumak istemiyordu. Allah’tan aradığı““O zaten okumak istemiyordu”” yazısının devamını oku

Büyürken İslam’ın hakim olduğu bir aile yaşantısı içindeydim. Bu sebeple belirli bir yaşa gelince kapanmam gerektiğini biliyordum. Ve o yaşa ulaştığımda bunu kendi isteğim ve rızam ile yaptım.O sıralarda diş teli takıyordum ve bir üniversitede ortodonti tedavisi alıyordum. Yaşımın biraz küçük olması ve kapalı olmam sanırım dikkat çekiyordu. İster istemez herkes bana mı bakıyor diye“Bizim Gibiler Eşleşmeliydi” yazısının devamını oku

Bursa sokaklarında bir ileri bir geri gitmekten başım dönmüş..Elimdeki kağıt yığınını kontrol ediyorum sürekli düşürdüklerim, unuttuklarım olmasın diye.Hangi adresti şimdi aradığım?Hanım teyzenin tarif ettiği mi?Bey amcanın gösterdiği mi?Önce sağ mıydı sol muydu?diye dikilip kalmışım bir sokak başında.Sonra da sağ neydi, sol neydi diye bulanmışım“Niye bu telaş?” diyor içimden bir ses.“Köşe başında sıcak bir şeyler içelim““Ben irticayım”” yazısının devamını oku

2017 yılında KPSS sınavından gerekli puanı alıp Ankara’da ögretmenlik mülâkatına katılmıştım. Mülâkat komitesinde üç kişi vardı, muhtemelen hepsi de müdür ya da milli eğitim müdürlüğünde görev yapan kişilerdi. Mülâkat salonuna girdiğim anda adımı & alanımı söyledikten sonra İngilizce konuşmaya başladık. Herkesle selamlaştıktan sonra masanın üzerindeki soru zarflarından iki tanesini seçip yerime oturdum. Kendimi tanıtmamı istediler,“2017 Yılı” yazısının devamını oku